Na czym polega diagnostyka wady refrakcji?

Refrakcja oka polega na odpowiednim załamaniu promieni świetlnych, dzięki czemu zyskujemy zdolność rejestrowania obrazu. Za sprawą tego mechanizmu oczy mogą widzieć wyraźnie przedmioty znajdujące się zarówno w bliskiej, jak i w większej odległości. Niestety, na skutek wystąpienia pewnych nieprawidłowości może dojść do powstania wad refrakcji.

Czym są wady refrakcji?

Wada refrakcji to profesjonalne określenie na wadę wzroku. Występuje ona w sytuacjach, gdy układ optyczny oka znajdujący się w spoczynku nie radzi sobie z ogniskowaniem równoległej wiązki światła na siatkówce. Efektem takiego stanu jest to, że pacjent bez okularów korekcyjnych widzi rozmazany, nieostry obraz. Wyróżnia się trzy podstawowe wady refrakcji. O krótkowzroczności mówimy wtedy, gdy promienie wpadające do gałki ocznej skupiają się przed siatkówką. W przypadku dalekowzroczności (nadwzroczności) są one ogniskowane za siatkówką. Astygmatyzm (niezborność) wynika zwykle z nieprawidłowej krzywizny rogówki, co przekłada się na powstanie kilku nieostrych obrazów przed lub za siatkówką.

Jak zdiagnozować nieprawidłowości w refrakcji?

Diagnostyka wad refrakcji opiera się na dwóch metodach: subiektywnej i obiektywnej. Ta pierwsza (nazywana także metodą Dondersa) polega na badaniu wzroku, gdy pacjent patrzy w dal. W specjalne oprawki wkłada się kolejne soczewki o zróżnicowanej mocy, aż uzyskana zostaje najlepsza ostrość widzenia. Należy jednak pamiętać, że metoda ta jest nieskuteczna w przypadku dzieci oraz osób, u których występuje astygmatyzm bądź skurcz akomodacji. Wydanie diagnozy metodą obiektywną (skiaskopią, retinoskopią) wymaga podania preparatu znoszącego akomodację, a następnie rzutowania wiązki światła na dno oka. W ten sposób można obserwować kierunek ruchu powstałego odblasku i cienia źrenicy.